zaterdag 16 februari 2019
Versie 3.00.0 |
||||
Uw dagelijkse dosis Domstadnieuws!
|
||||
![]() ![]() Webcam Overzicht ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Twee dichters winnen HC-Trofee Gepubliceerd: 2008-11-10 door: Stadsredactie WdH ![]()
De winnaars van de HC-Trofee Peter Drehmans (links) en Tom van Popering.
Een gedicht over Hoog Catharijne en het Stationsgebied leverde de dichters Peter Drehmanns en Tom van Popering allebei 250 euro op. Zaterdag ontvingen de dichter het geld dat ze direct konden spanderen in Hoog Catharijne. Veertien dichters en schrijvers waren afgelopen zaterdag in het Stationsgebied bijeen om hun gedicht of verhaal voor te dragen. Een driekoppige jury beoordeelde de voordrachten en kozen de twee als winnaar. De HC-Trofee Schrijfwedstrijd is een initiatief van SLAU (Stichting Literaire Activiteiten Utrecht), Belangenvereniging Hoog Catharijne, Corio en de gemeente Utrecht. De twee winnende gedichten staan hieronder. Hoog Catharijne (in het vooronder van Nederland) waar kinderwagenmachinistes rangeren, boodschappenjongens roes brengen aan de ontspoorden, waar voorbijgangers passagiers worden, gedwee in treinen verdwijnen waar kassa’s hun tong uitsteken naar hosties van nikkel waar het ruikt naar patat en eenzaam schoeisel waar niemand blijft en alles weggorgelt waar dode dingen wachten op verrijzenis (slappe broekjes op bolle billen, kuise kranten op borende blikken en vette vingers) waar snoep overnacht in glazen graven waar de meisjes schrijden en de jongens struikelen waar nagels worden aangescherpt, haren verlengd en sleutels verdubbeld, waar horloges elkaar achtervolgen Waar damesgeuren en herenmode hunkeren Naar huid, softijs doolt tussen losse tanden, Dead Sea Cosmetics op weefsel drijft Waar 101 soorten bonbons voor de halve prijs En Ballast bedtextiel zachter dan ooit, Waar speelgoedpaleis, kantorenhart en stiltecentrum Doelgericht zoemen Daar zag ik haar Voorbijglijden, vernevelen In verloren tijd. Peter Drehmanns Hoog Catharijne Het is een hopeloos lopen en gokken op gangen, het is vaag en je verdwaalt en bent bang dat je de uitgang niet haalt voor sluiten. Het is druk en op goed geluk ga je met de massa mee, maar nee, je staat weer waar je niet moet wezen. Terug het labyrint in, overvallen door Déjà vu’s. ‘Dit heb ik al eens… ja net nog, verdomme’. Zij die zoeken zullen vinden, wordt gezegd, maar echt, misschien moet je hier wel slapen als alles op slot en grendel zit. Het is een hopeloos lopen en gokken op gangen, het is meters maken en als je ooit buiten geraakt, kun je de grond wel kussen. Tom van Popering
|
|
||
© 2007-2012 AllesoverUtrecht | ||||