Met het nieuwe collegeprogramma ‘Groen, Open en Sociaal’ laten GroenLinks, PvdA en D66 zien waar ze voor staan. Het ademt het gecombineerde gedachtegoed van de partijen en dat is sterk. De kiezers moeten zich er in herkennen en als men de beloften waarmaakt dan gaat de stad een gouden toekomst tegemoet en deze partijen ook.

Belangrijke delen van het programma doen mij denken aan de periode 1994-2000. Niet zo vreemd, want toen zaten deze partijen eveneens in het college. Groen, fiets, lerend, tijdelijke banen, kleinschaligheid en burgerparticipatie waren destijds ook de kreten. Alleen het woord tram was toen uit den boze. Hieruit blijkt maar weer dat politiek een golfbeweging is. De reactie in 2000 was veiligheid, versterking van de economie, (auto)bereikbaarheid, grote projecten en vooral uitvoering van plannen. Dit nieuwe college is karig over veiligheid, economie en juist de uitvoering.

Het jachtseizoen op ambtenaren lijkt te zijn geopend. Minder dure ambtenaren, zegt men, met een externe vacaturestop vanaf schaal 9 en 55 miljoen besparen op externe inhuur. Maar wat zijn dure ambtenaren? Dragen die dure kleding, doen ze te weinig voor hun salaris, of verdienen ze te veel voor wat ze doen of gaat het om de dure plannen die ze maken? Het zal hier wel over het salaris gaan, denk ik. Maar let op! Plannen en nota’s over participatie, duurzaamheid, natuur en communicatie zijn vaak veel duurder dan een notitie over de financiën, economie of het grondbedrijf. En over participatie en communicatie wordt vele uren meer gesproken dan over een grondexploitatie of een financiële analyse. Nog zie ik Yet van den Bergh paars aanlopen over een onaangekondigde full colour nota over vlinderstruiken en nestkasten van een ingehuurd bureau. Dat was pas duur.

Het nieuwe college zal zeggen dat men zelf het goede voorbeeld geeft door het met zes in plaats van zeven wethouders te doen. Het valt me wat tegen dat er geen deeltijders zijn, dat schept ook werk. Nu is er een stoel minder nodig in de collegekamer en het scheelt een pc en een secretaresse, maar het collegelid heeft wel een grotere span of control en kiest weer voor het apparaatswethouderschap. En om deze beide zaken inhoud te geven heb je goede directeuren nodig en die zijn vaak toch duur.

René Verhulst