Stemmen
Column
Gepubliceerd: 2010-06-09
door: Wouter de Heus
Woensdag is, naast de trouwdag van mijn lieve vrouw en mij ook de dag dat we naar de stembus mogen. Ik herinner mij dat op 9 juni in 1999 ook al een stembusgang werd georganiseerd. Weliswaar voor het Europees Parlement, als ik mij niet vergis. Dat was tijdens een vakantie op Schiermonnikoog, waar we dat jaar ons eerste huwelijksfeest vierden. Met ons zoontje Daan die toen negen maanden was. We waren het jaar ervoor op de parel van het Waddengebied getrouwd. Er waren keurig stempassen geregeld om in het kleine gemeentehuis van het eiland, een jaar nadat we er trouwden, onze stemmen uit te brengen. Tegenwoordig mag je overal stemmen.
Daan is inmiddels bijna 12. Maandagmorgen brachten we hem, met een lichte brok in de keel, naar school voor zijn schoolkamp. De hele zondag waren we bezig met het inpakken van zijn spulletjes voor een week gekkigheid in het Utrechts Buitencentrum te Oldebroek. Het dorp op de Veluwe dat in Utrecht ook bekendheid geniet als de voormalige woonplaats van burgemeester Wolfsen. Daan had er maanden naar uitgekeken maar toen het dichtbij kwam, kwamen daar de voorzichtige spanningen. Ze zijn al groot als ze bijna 12 zijn, maar ook nog klein. De avond en nacht verliepen onrustig. Toen ik uiteindelijk een matrasje naast hem op de grond legde kwam eindelijk de slaap. Het was gezellig wakker worden.
Met een aantal ouders waarmee we onze kinderen acht jaar eerder voor het eerst naar groep 1 brachten, stonden we nu onze stoere kids uit te zwaaien bij de bus aan de rand van het schoolplein. Heel wat kinderen hadden slecht geslapen. Veel ouders ook. Maar de strakke koppies waren weg toen de koffers de bussen ingingen. Vrolijke kinderen die er zin in hadden. Dat was bij heel wat ouders opeens anders. Vooral daar de strakke koppies.
Maar het ging om de verkiezingen. Ik kan mij niet heugen dat ik zoveel politici zo vaak in de media heb gezien, gehoord of gelezen, als bij deze verkiezingen. Haast onmenselijk voor hen om zo vaak te moeten opdraven en zeker onmenselijk voor gewone stervelingen als wij. Als ik Cohen, Rutte, Pechtold, Balkenende of Halsema twee keer heb gehoord en gelezen dan kan ik die grijze plaat dromen. Iedere keer dezelfde soundbites, ik werd er bijna onpasselijk van. Ook de goedkope kreten om elkaar weg te zetten of vliegen af te vangen. En dat moet straks met elkaar regeren om de enorme financiële gaten van de crisis op te vangen, denk ik dan. De PvdA die de VVD een kille saneerderskliek noemt en de VVD die waarschuwt voor ‘Griekse toestanden’ onder Cohen. Heerlijk. En straks kruipen ze bij elkaar op schoot en komen we in het midden uit. Ik zou zeggen: ga lekker stemmen, op wie maakt niet veel uit, en laten onze politici gelijk als in Engeland binnen twee weken een fatsoenlijk landsbestuur vormen. En doe dat besturen graag wat maanden in stilte want ik kan even geen politicus meer horen.
Wouter de Heus
Stuur dit bericht door!
|