Klik hier voor een vergroting

Natuurlijk zijn de meeste voorjaarsfoto's overdag genomen, en in kleur. Ik geloof niet dat ik ooit een nachtfoto van de Keukenhof heb gezien, en zeker niet in zwart/wit. Toch past tijdloos zwart/wit bij deze foto. De narcissen vormen de naam TRUUS. Het is een eerbetoon door Tommie Hendriks aan deze verzetsheldin uit de Tweede Wereldoorlog.

Truus van Lier studeerde rechten in Utrecht en was lid van de Amsterdamse studentenverzetsgroep CS-6. Aan het Willemsplantsoen executeerde ze de Utrechtse NSB-hoofdcommissaris van politie Kerlen. Twee maanden later werd ze zelf geëxecuteerd in concentratiekamp Sachsenhausen.

Om deze bijzondere vrouw te blijven herinneren heeft Tommie Hendriks de narcissen aan de kade van de Catharijnesingel geplant. Een gedenkteken dat sinds 2004 ieder jaar twee maanden voor de dodenherdenking de kop op steekt. Ik ken het eerbetoon en hou de plek al sinds maart in de gaten.

Het eerst zie je dat de sprieten van de narcissen niet willekeurig geplant zijn, enkele dagen daarna herken je enkele letters. De 'T' is het traagst. Na twee weken is het monument compleet. Geen strakke letters, maar wel duidelijk leesbaar.

Een terugkerend, tijdelijk eerbetoon. In het seizoen van de hoop geeft het voorjaar de vrijheid een naam. Een gewone alledaagse Nederlandse naam, geen Helen, Lenore of Annabel Lee, maar gewoon Truus.

Ik herinner me nog een artikel van iemand anders die ooit gezegd heeft dat hij het eerbetoon voor zijn vriendin had gemaakt. Leuk om indruk te maken op je meisje, maar ik vind het toch een soort heiligschennis. Waarschijnlijk uit aangeleerd respect voor iedereen die in de oorlog voor de vrede gestorven is.

Ik ben lid van de generatie die opgegroeid is met de opmerking dat we de generatie zijn die de oorlog niet heeft meegemaakt. Steevast volgen na dat soort opmerkingen enkele dingen die we niet of juist wel moeten doen of zeggen.
Ik heb me altijd afgevraagd wat ik zou gedaan hebben als ik student was geweest in de oorlog. Ik mag graag geloven dat ik de juiste beslissingen zou hebben genomen, en hoop dat ik ze nooit hoef te nemen. En dankzij mensen zoals Truus hoef ik ook niet dat soort zware beslissingen te nemen. Mijn keuze blijft beperkt tot zwart/wit in plaats van kleur en liever 's nachts dan overdag.

Frans de Jonge