Had u gister ook zo’n onbestendige dag. Een droge keel en de kriebels voor de wedstrijd tegen de Germaan? Om mijn ‘eerste keer’ terug te halen ben ik in gedachte teruggegaan naar het kleine Woutertje dat in de zomer van 1974 met zijn ouders, 2 broers, broertje en zusje vakantie hield in het bekendste hotel van Vlieland. Hoe daar in de lobby naar de wedstrijd der wedstrijden werd gekeken en hoe diep teleurgesteld iedereen was na het laatste fluitsignaal. Maar ik stond voor het slapen gaan gewoon weer krabben te vangen op de pier achter het hotel. De droeve gezichten konden mijn vakantie niet verpesten.
Maar dan 1988. Woutertje was inmiddels student De Heus. Bijna 21 en met volle teugen genietend van het nachtelijke leven in de Domstad. Top-organisator van grote feesten voor de studentenclub der HTS-techneuten. Ik was de eerste die er in de 75-jarige geschiedenis van de UTV in slaagde om vrouwen naar die partijtjes te krijgen. Iets dat op een dame leek, dat bestond amper op een HTS. En feesten met alleen mannen daarvoor kon je wat mij betreft ook een kist Grolsch met wat vrienden soldaat maken. En de oplossing was zo simpel. Ik maakte posters met de kreten “volop mannen” en “gratis toegang voor vrouwen” en hing die persoonlijk op bij de Nimeto, Schoevers, de HBO-verpleegkunde en UVSV. Het leverde talloze romances en zelfs huwelijken op. En tijdens zo’n feestweek was de pot tegen de Germaan. De wiedergoodmachungspot. Na die zinderende halve finale ontstond spontaan een volksfeest op Het Wed, de Donkere Gaard en Oudegracht. Een mooiere en intensere nacht heeft Utrecht sindsdien niet meer beleefd.
Maar hoe was het vannacht? Swingde de binnenstad. Was het feest in de Vinex? Werd er gezongen in Ondiep? Ik zeg: JA. De stad trilde weer ouderwets op zijn Romeinse bodem. Op naar winst in de finale. En als ik ernaast zit? Dan hebben we met z’n allen pech maar had ik tenminste lol tijdens het schrijven van dit stukje.
Wouter de Heus
Deze column is eerder gepubliceerd in
AD/Utrechts Nieuwsblad en op
WouterdeHeus.nl.