Klik hier voor een vergroting

De nieuwste voorstelling van De Utrechtse Spelen heet Monsters en staat in de Paardenkathedraal. Een voorstelling met een indrukwekkend onderwerp. Twee jongens van ongeveer tien jaar vermoorden een kind van twee. In het stuk worden de verhoren nagespeeld, en komen de verschillende karakters aan bod. De verhoren van de kinderen raken me nog meer dan de gruwelijke daad waar het om draait.

De verhoren, een spel tussen volwassenen en de kinderen, spelen zich af in de zaal. Er staan een stuk of 15 (verhoor)tafels in de zaal waar de bezoekers aan zitten en de acteurs zitten daartussen. Boven de tafels hangen felle lampen, voor ons een reden om aan de zijkant te gaan zitten. De scènes doen me denken aan gesprekken die ik had als kind met volwassenen, nadat ik weer eens een grens had overschreden.

Grenzen zijn zo aanlokkelijk als je kind bent. Voor mij was dat meestal een fysieke grens. Ik herinner me een gesprek met een agent die mij ervan beschuldigt dat ik altijd op een plek ben waar ik niet mag zijn. Vooral op de terreinen van de fabriek in het dorp speel ik vaak, op zaterdag zijn er niet zoveel mensen. Soms in de fabriek zelf, maar ook de verlaten arbeidershuisjes ken ik van binnen en buiten. En op het terrein met de vloeivelden van de fabriek ken ik de weg als geen ander.

Ook weet ik hoe je in het huisje van de ijsbaan komt en dat daar een oude kachel staat die je aan kan steken als je het koud hebt. De dorpsagent is bestuurslid van de ijsvereniging. Ik had daar nooit vuurtje mogen stoken. Gelukkig zijn er voldoende andere jongens die het ook gedaan kunnen hebben. Ik ontken en lieg net zo hard als de jongens in het stuk.

Nog steeds vind ik het spannend om de wereld te bekijken vanaf een ander standpunt. Voor de serie over de Dom heb ik toren en kerk ook vanaf verschillende standpunten gefotografeerd, meestal vanaf de grond of vanaf andere kerken. De kloostertuin heb ik van boven gefotografeerd. Ik was op het dak van de Domkerk om foto's te maken, het was een erg spannende avond.

Niet spannend omdat ik weer op een plek was waar ik niet mocht komen. Ik heb keurig een afspraak gemaakt en word begeleid door de koster. De Dom is mooi vanaf veel standpunten, maar het zicht op het Domcafé van boven, is de enige manier om de spanning van dat moment weer te geven.

Frans de Jonge


Meer informatie over de voorstelling Monsters van DUS
(De Utrechtse Spelen).